Man rent brandend huis in om bier te redden

Utrecht - Een Amerikaans gezin wist gisteren ongedeerd uit hun brandende huis in de stad Columbus te vluchten. Vervolgens ging de man des huizes terug het brandende huis in, om zijn krat bier te redden. 

Walter Serpit en zijn gezin zagen vlammen van hun geiser afkomen en renden gelijk met hun twee kinderen naar buiten. Walter, die zichzelf alcoholist noemt, besefte buiten dat er nog een vollle krat bier in de koelkast stond. Hij rende weer terug het huis in en wist de krat bier uit de koelkast te halen. Hij rende hiermee naar de voordeur maar deze was ontoegankelijk geworden door de vuurzee, dus besloot hij door het raam te springen.
 "Ik zei tegen mijn kinderen en mijn vrouw dat zij buiten moesten blijven", zegt Serpit tegen Columbus Daily. ''Ik rende vervolgens het huis in  en probeerde mijn bier te redden. Ik was zo dom om het huis weer in te gaan en de dood te riskeren".Op een lelijke hoest na,  is hij er verassend goed afgekomen. Het gezin is nu op zoek naar een nieuw onderkomen.

Sven Sokal

23-jarige studente steelt eigen fiets terug

Dongen – Bij de bushalte de Volckeart in Dongen was afgelopen woensdag de fiets gestolen van een 23-jarige studente. De fiets is echter een kwartiertje later weer bij terug de rechtmatige eigenaar gekomen.

De studente stapte uit de bus toen ze zich realiseerde dat haar fiets daar niet stond. Ze heeft onmiddellijk actie ondernomen en is op een beruchte fietsendief af gestapt. Naar nader onderzoek bleek de fiets niet door de vermeende kruimeldief gestolen te zijn. Hij kon wel meer vertellen over de fiets. Hij had hem enige uren geleden nog zien staan bij een flatgebouw. Samen zijn zij naar de flat toegegaan. De 23 jarige student heeft daar de fiets gepakt en terug geëigend.  Het hele voorval heeft de studente gelukkig niet meer gekost dan een nieuw slot. 

Yvonne Stevens 

Teddy vliegt business class

Een Japanse vliegtuigmaatschappij bied vliegreisjes aan voor maar 15 tot 40 euro. Klinkt als een koopje toch? Het enige criterium waar je aan moet voldoen om op een dergelijk vliegreisje mee te mogen, is dat je bestaat uit pluche: De vliegreisjes zijn namelijk alleen bedoeld voor knuffels.

‘Ja, erg grappig, maar zo kan-ie wel weer!’ Dat was ook mijn eerste reactie, maar de Japanse vliegtuigmaatschappij Unagi Travels, die de reizen organiseert, is bloedserieus. Door het initiatief proberen ze  mensen die slecht ter been zijn of gewoon geen geld hebben voor een echte vakantie, toch het idee te geven dat ze op vakantie zijn geweest. Het werkt als volgt:  Je stuurt je favoriete knuffel voor 25 euro op vliegreis naar bijvoorbeeld Parijs en daar aangekomen maakt de vliegmaatschappij foto’s van jou Teddy op verschillende toeristische hotspots. Vervolgens brengen ze Teddy weer veilig thuis, met zijn koffer vol met foto’s van de avonturen die hij beleeft heeft. Inderdaad, zoiets kunnen alleen japanners bedenken.

 Dat Japanners graag rare dingen bedenken, dat wisten wij allemaal al. Misschien ben ik wel traditioneel of ouderwets, maar ik heb het liefste gewoon vakantiefoto’s met mezelf. Ik zie het al helemaal voor me: ga je op vakantie met Unagi Travels en boekt een business class stoel. Kom je daar aan, zit heel de business class vol met knuffels en is al die champagne al op. 

Ik betwijfel sterk dat, als ik geen geld zou hebben voor een vakantie, foto’s van Teddy voor de Eiffeltoren of van Beertje met een cocktail op de Bahamas mij echt zo veel vrolijker zouden maken. Ik zou er eerder jaloers van worden. Hoe zielig is je leven als jou knuffel meer van de wereld gezien heeft als jij? Toch schijnt het een trend te worden, zeker onder ouderen. Dat kan ik me dan wel weer voorstellen, aangezien ouderen slechter ter been zijn en vaak ook de energie niet meer hebben om ver te reizen. Aan de andere kant, hoeveel ouderen hebben nog hun oude knuffel in de kast liggen?

Ach, je hebt overal mensen voor. En als u mij nu even wilt excuseren, ik moet mijn knuffel vliegveld brengen.

Door Sanne Sleutjes

Buurtfeest in Lommerrijk (Hillegersberg)

Rotterdam- Restaurant Lommerrijk heeft voor de buurtbewoners een groots buurtfeest georganiseerd.

Voor dit initiatief was een hoop uit de kast gehaald.

Wie wilde genieten van speelse activiteiten kon in de bovenzalen plezier hebben met worstelpakken, en een hindernisbaan.

Benden stonden er voor de kinderen springkussens en werden er ballonnen uitgedeeld. Wie een snack wilde, kon naar de viskraam gaan of het suikerspinkraampje.

Het naast gelegen bowlingcentrum Dok99, deed ook mee aan het buurtfeest.

Iedereen mocht tussen 16:00 en 19:00 gratis bowlen.

Alle activiteiten en eten en drinken waren tijdens het Buurtfeest gratis.

‘’Omdat Lommerrijk midden tussen de woonwijken zit, is het wel eens leuk om een speciaal feest te organiseren en elkaar wat beter te leren kennen,’’ aldus Steven Huisman manager van Lommerrijk.

Als het aan Lommerrijk ligt, is dit buurfeest zeker voor herhaling vatbaar.

Door: Nathalie van Suijlekom

Wetenschap maakt alvleesklier

Meerdere malen je glucosewaarde meten en insuline spuiten. Het is in Nederland voor ongeveer 100.000 mensen een dagelijkse routine. Over een paar jaar kan dit probleem misschien helemaal uit de wereld zijn. Robin Koops ontwikkelt samen met een groep wetenschappers een kunstmatige alvleesklier.

In september gingen de geruchten al door Nederland, er is een kunstmatige alvleesklier op komst. Nu mag iedereen het weten. Sinds 2004 zijn Robin en twee andere wetenschappers al bezig met dit project en in 2015 verwachten zij een grote doorbraak in de hele wereld.

Met hulp van het AMC ziekenhuis, het Rijnstate, universiteit Twente en het bedrijf Inra hebben zij dit onderzoek mogelijk kunnen maken. Begin 2014 wordt het eerste handbare prototype thuis getest bij patiënten van het Rijnstate.

Het gaat om suikerpatiënten met diabetes type 1. Zij moeten meerdere keren per dag prikken, koolhydraten meten en insuline spuiten. De kunstmatige alvleesklier regelt en meet automatisch het bloedsuiker van de patiënten. Het kunstmatige alvleeskliersysteem bestaat uit een glucosesensor, een computeralgoritme, een insulinepomp en glucagonpomp. Een glucagonpomp heeft de omgekeerde werking van insuline en maakt het mogelijke om de bloedsuikerspiegel weer omhoog te brengen. De onderhuidse glucosesensor meet het bloedsuiker en geeft dit door aan het computeralgoritme. Deze berekent of en hoeveel insuline of glucagon toegediend moet worden. Op deze manier hoeft de patiënt zelf deze beslissingen niet meer te nemen en wordt dit volledig overgenomen door de kunstmatige alvleesklier.

De kunstmatige alvleesklier is een enorme ontwikkeling en volgens Robin Koops, zelf ook diabetes patiënt, geeft dit een verbeterde kwaliteit van leven. Hij test de kunstmatige alvleesklier altijd eerst zelf voordat hij ook de rest van Nederland en straks de rest van de wereld het product laat testen.

De wetenschappers zijn deze week genomineerd voor een tweede prijs. Eerder al ontvingen zij €10.000 als publieksprijs van het diabetes fonds. ''Erkenning voor acht jaar hard werken'' is de eerste reactie van Robin Koops. 7 November horen zij of ze ook de Herman Wijffels Inovatieprijs in de categorie zorg en welzijn hebben gewonnen. Deze prijs wordt elk jaar uitgereikt aan een kansrijke innovatie die bijdraagt aan een duurzame toekomst.

Esmee Snijder

Test: Energy-Redbull Jam

Red Bull hét drankje voor jongeren. Het is een energiedrankje met de slogan: ''Red Bull geeft je vleugels.''

Red Bull brengt nu samen met Monster ook een jam op de markt, Energy Marmelade. De bedoeling is dat je 's ochtends een broodje smeert met deze jam. Het geeft je dan meteen een boost zodat je je dag goed begint.

Ik was een van de gelukkige om de jam te testen. De teamcaptain van Red Bull omgeving Brabant woont namelijk bij mij in huis. En raar maar waar, de jam was echt lekker. Je kunt je misschien niet voorstellen dat je de smaak van een drankje op je brood smeert maar het werkt wel.

Misschien is het niet iets wat je 's ochtends moet eten. De smaak is namelijk sterk en naar mijn mening te zwaar voor de ochtend. Daarnaast is het ook niet aan te raden om deze jam dagelijks op je brood te smeren. In de jam zit namelijk net als in het drankje erg veel suiker.

Het product is nog niet op de markt. Ik denk dat dit niet lang meer gaat duren. Red Bull en Monster zijn volop aan het onderzoeken wat de afname van dit product zou kunnen gaan zijn. Wanneer dit een positieve uitslag is, gaat jam snel in de schappen van de supermarkten verschijnen.

 

Esmee Snijder

Halloween optocht verandert kinderen in addergebroed

Als ik naar buiten stap om de hond uit te laten is het eerste wat ik zie, polders, akkers, tuinbouw en tractoren. Er is hier een friettent en er zijn twee kroegen. Verder is er in de wijde omtrek niks te bekennen. Soms denk ik dan ook wel eens dat ik in een godvergeten gat woon waar het op zondag taboe is om je ramen te gaan staan wassen. Maar nee, het kan nog vele malen erger.

Vorige week werd mijn aandacht getrokken door en wel heel merkwaardig nieuwsbericht:
SGP wil verbod op duivelse halloweenoptocht in Werkendam: 'Geen onschuldige pompoenen'
Het bericht gaat erover dat de SGP een verbod wil op een Halloween optocht in de dorpen Hank en Dussen. Deze optocht zou volgens de christelijke fractievoorzitter Theo Meijboom de kans vergroten dat onschuldige kindertjes veranderen in addergebroed.  In het artikel stond zelfs vermeld dat Meijboom wetenschappelijk bewijs zou bezitten dat Halloween slecht is voor de jeugd.

Mijn niet-gelovige verstand vraagt zich onmiddellijk af wat voor wetenschappelijk bewijs?  Ik heb dan ook contact opgenomen met de heer Meijboom. Hij gaf in ons telefoongesprek aan dat wetenschappelijk bewijs ietwat overdreven is. Dit is de interpretatie geweest van de journalist in kwestie. Op deze manier zou hij het nooit verwoord hebben. Hij vertelt mij dat er wel degelijk onderzoek gedaan is naar wat voor effect enge dingen hebben op kinderen. De universiteit van Hannover zou hierna onderzoek hebben gedaan en daarop baseert hij zijn uitspraken.  Het effect  varieert volgens hem van leerproblemen op school tot angststoornissen.

Ikzelf vind dit allemaal ontzettend overdreven. Er zullen vast kinderen zijn die gevoelig zijn voor enge dingen en hier nachtmerries over zullen krijgen. Maar is dit niet altijd zo geweest dan? Valt dit dan te wijten aan een Halloween optocht?  De ouders van een kind voelen vast aan hoe hun zoon of dochter daar over denkt. Mocht een kind het heel eng  vinden heb je altijd de keuze om thuis te blijven.  Ouders beslissen toch ook of een boek of film geschikt is voor hun kind. Dan kunnen zij vast de beslissing ook wel maken bij een Halloween optocht.

Je verkleden als de duivel is in de ogen van de SGP echt niet onschuldig. Maar ik heb de christelijke indoctrinatie nooit onschuldig gevonden. In Nederland leef je nog steeds in een vrij land waar je van mij part elk geloof aan mag hangen wat je wilt. Maar ga er andere mensen niet zo mee lastig vallen. We leven in een wereld waar wanhoop en oorlog elke dag aan de orde is. Ik vind dat daarom zoiets onschuldigs als een Halloween optocht juist voortgezet moet worden. Al is het om ons los te maken van de sleur en alle bekommernis in de wereld.

In de komende week zal er een beslissing worden genomen door het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Werkendam. Voor nu wil ik daarom afsluiten met een citaat van George Carlin: ‘may the forces of evil become confused on the way to your house.’

Door Yvonne Stevens

Er is leven...

Het zijn soms vragen waar je na al die jaren nog steeds niet het antwoord op hebt, en toch ben je er erg nieuwsgierig naar. Anders ik wel.

Zeker na vorige week begon ik er toch weer over te malen:

Hoe verder na de dood?

Als rooms-katholiek zijn mij als kind de basisprincipes geleerd. Je gaat dood, je verantwoord je tot God en als het goed is kom je in het Paradijs voor een lang en gelukkig eeuwig leven. Tot zover heb ik het helemaal begrepen. Waar het mij om gaat zijn toch meer die praktische dingen die de hoek om kijken als je zelf het hoekje om bent.

Laten we eens beginnen bij het begin, de Witte Tunnel. Wat mij altijd is verteld, is op het moment dat het moet, je het licht aan het eind van de tunnel moet blijven volgen. Ik hoop zelf dat er een lopende band in de tunnel aanwezig is: dat scheelt mij weer lopen. Het lijkt mij, dat ik aan het eind van de tunnel op een soort Time Square-achtig plein terecht kom met een drukte van jewelste. Een soort zaterdagmiddagmarkt op Blaak in Rotterdam. Met troubadours, straatmuzikanten, Souvenirzaakjes en kranten met als titel ‘’Heavenly News’’.

Dan komt de vraag: waar moet ik mij melden? Ik kan mij niet voorstellen dat op de dag dat ik aan de beurt ben, het uitgerekend een vakantieperiode is boven en ik rustig mijn tijd kan nemen om te ontdekken waar ik heen moet.

Is er een bepaald loket waar ik mij moet melden? En zo ja, moet dat dan ook onder een bepaalde categorie? Ouderdom, zelfmoord, fout in het systeem etc.

Met mijn geweldige gevoel van navigatie kan het nog eens een eeuwigheid duren voor ik überhaupt het juiste loket heb gevonden.

Hoe dan ook, als ik dan eindelijk het desbetreffende loket gevonden heb, ben ik benieuwd hoe de aanmeldingsprocedure gaat. Word er een enorm register open geslagen, of zijn ze bij de Hemelse incheckbalie zo gemoderniseerd dat er met een klik op de knop via een reusachtig Ipad-scherm mijn volledige biografie tevoorschijn komt.

Na wat administratieve handelingen, zal mij hopelijk verteld worden waar ik moet wachten op mijn ‘Eindgesprek’. Ik krijg alvast een foldertje mee met de belangrijkste 10-geboden-huisregels om door te nemen. En als ik langs de douane ben kan ik alvast wat water of wijn halen in het departement.

Maar ja, dan dat gesprek. Wat moet ik me daarbij voorstellen? Is het een overhoring die wordt afgenomen, wordt het een open gesprek of krijg ik een stencil met multiple-choice-vragen voor me die zullen worden nagekeken?

En gezien de drukte per dag ga ik er niet direct vanuit dat de Grote Baas gelijk tijd heeft met mij te praten. Dus krijg ik dan eerst een selectie gesprek? En indien ik daaraan voldoe mag ik dan door naar de volgende ronde?

Hopelijk is er in de loop der jaren een verborgen camera met mij mee geweest om de nodige dingen vast te leggen, indien ik tijdens het gesprek overvallen wordt door complete black out.

Laten we er met hoop ervan uit gaan dat ik aan de eisen voldoe. Ik stel me dan voor dat ik bij een soort van 7^e hemel gemeentehuis een sleutelpas krijgt met toegang tot de hemelpoort, 3^e dimensie en het Nirvana. Ik krijg op maat gemaakte vleugels en witte kleding (van Dolce en Gabbana). En eindelijk, als dan alles geregeld en in orde is, laat Petrus mij erin. Klaar om te genieten van mijn penthouse en jacuzzi vol met lekkere mannen en vrouwen die ik vooraf had gereserveerd.

Is het de moeite waard je er nu al mee bezig te houden, hoor ik u denken?

Ach ja, het was voor mij weer voldoende inspiratie een verhaal erover te schrijven. Toch erg nieuwsgierig geworden? Er is hulp! De dames en heren van Astro tv weten voor 4 euro per minuut waar, hoe laat en bij wie jij je moet melden.

Ik ga een glas wijn drinken op het leven, wit of rood.

Want er is leven, er is leven na de dood!

Nathalie van Suijlekom 

Werkloos door schoenenallergie

ECCLES, GROOT-BRITTANNIE – Geen mooie hakken op je trouwdag, geen fatsoenlijke werkschoenen en geen lekkere slippers naar het zwembad: Tracy Kenny uit het kleine Britse plaatsje Eccles kan erover meepraten. Tracy is namelijk allergisch voor schoenen en is hierdoor al twintig jaar werkloos.

De arme vrouw lijdt aan de ziekte ‘contact dermatitis’ en krijgt hierdoor allergische reacties van lijm, rubber, nikkel en metaal. En laten dit nou veelvoudige stoffen zijn die in schoenen verwerkt worden. Het arme vrouwtje krijgt, na aanraking met deze materialen, een extreme vorm van eczeem: gigantische jeuk en rode vlekken teisteren haar voeten. Zelfs speciale klompen uit Zwitserland waren niet de oplossing voor haar: de ‘canvas top’ wekte de allergie weer op.

Lullig, zou je denken. Tot voor kort kreeg Tracy een uitkering voor gehandicapten, omgerekend zo’n 130 euro per week. Met de inkomsten van haar man erbij was dit toch een lekkere inkomstenbron voor Tracy en haar gezin. Wás, want de Britse regering heeft besloten dat Tracy met haar allergie niet arbeidsongeschikt verklaard hoeft te worden. Dus zit ze niet alleen thuis zonder werk, maar blijft een groot deel van de inkomsten ook nog eens weg! En dat allemaal omdat ze jeukende, schilferige voeten krijgt van All Stars. Of Nikes. Of UGGS.

Tracy en haar man doen er alles aan om de gehandicaptenuitkering terug te krijgen, maar de regering lijkt voet bij stuk te houden. Wij hopen in ieder geval dat de familie van Tracy een oplossing heeft gevonden voor de ondraaglijke geur die er in het huis moet hangen…

Door: Jeske van Steen

Discriminatie is overal

December staat weer voor de deur. De gure wintermaand vol familie, gezelligheid en vooral veel cadeautjes. Maar als getinte moeder zul je niet vrolijk worden van de laatste maand van het jaar. Want Sinterklaas neemt ook dit jaar weer zijn negerslaven mee, ook wel Zwarte Pieten genoemd. En alle cadeautjes die de kinderen uitkiezen komen uit het nieuwste Bart Smit-boek. Hierin staan alleen meisjes met huishoudelijke speelgoedapparaten te spelen. Daarnaast staat de slagzin: ''Zo goed als mama zijn, dat wil je ook!'' Vuile seksisten! De donkere mama zal dubbel gediscrimineerd worden in deze barbaarse maatschappij. Ik zeg: stel je niet zo aan en ga ergens anders problemen zoeken!

Werkelijk waar, we zijn een van de welvarendste landen op aarde. We krijgen, als dit nodig is, hulp uit alle hoeken en gaten. We hebben allemaal genoeg geld om onze kinderen ieder jaar vanwege een oude traditie te overladen met speelgoed dat zij hoogstens twee keer zullen gebruiken. Toch vinden veel mensen Zwarte Piet aanstootgevend, ronduit racistisch. Ik kan me ook voorstellen dat een getinte persoon ieder jaar ziek wordt van alle kindjes die aan hem vragen: ''Mag ik pepernoten?'' En wat moeten ze toch met al die verrekte verlanglijstjes? Kortom, kinderen associëren getinte mensen met Zwarte Pieten. Het verschil tussen een donkere huidskleur en een vreselijk slecht geschminkte blanke dame met een witte nek is natuurlijk nauwelijks te zien. Kunnen we niet gewoon met z'n allen een kinderlijke feestdag laten voor wat het is? Uiteindelijk is Zwarte Piet door al het roet uit de schoorstenen zwart geworden.

En dan de kleine meisjes met huishoudelijke apparaten. Alsof we nog niet genoeg problematiek in de wereld hebben - het Bart Smit-krantje staat er vol mee. 'Seksisme' wordt er dan geroepen, 'je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen.' Deze lukrake onzin kan je op twee manieren ontkrachten. Wetenschappelijk gezien zijn vrouwen (meisjes) genetisch meer op het verzorgen uit. De kinderwagen en het keukentje zijn dus ideaal voor de oerbehoeftes van de vrouw. Mannen (jongens) daarentegen hebben het meer op auto's. Ook bouwen vinden ze leuker. Jongens zijn van nature competitiever ingesteld. Daarnaast zou ik ook nog op het doodsimpele feit kunnen wijzen dat vrouwen nou eenmaal meer in het huishouden doen. Het is toch geen schande dat meiden hun moeder dan als voorbeeld zien?  

Ik denk dat het gezever over racisme en seksisme een schreeuw om aandacht is. Waar moeten we immers anders nog over klagen? We hebben geen oorlog, we mogen stemmen, we verdienen relatief veel geld, we hebben voldoende steun van de overheid. Kunnen we onze energie niet veel beter in echte problemen steken? Laten we het gewoon gezellig houden met Sinterklaas. Want al het gemopper over Getinte Piet gooit roet in het eten. En wat betreft het speelgoeddilemma: naast Femen zou er eigenlijk ook een speelgoedemancipatie groep moeten komen, nietwaar? Discriminatie is overal, als je maar goed je best doet zul je het vinden.

Yannick Spinner

Dementie

‘Dag lieve schat, gefeliciteerd met je zusje!’

‘Ik ben vandaag jarig, oma. Maar dat geeft niets. Heeft u zin in koffie?’

‘Wat heb je toch een lieve oom, een geweldige man is het!’

‘Dat is mijn opa, oma. Weet u nog? Hij komt vaak bij u langs.’

‘Heeft u een gezellige middag gehad met Ria, oma?’

‘Huh? Met Ria? Wanneer dan?’

‘U bent gisteren met Ria lekker een kopje koffie gaan drinken, weet u nog?’

‘Oh, echt? Ja, dat weet ik niet meer, hoor…’

Zomaar een paar zinnen uit een gesprek met mijn oma. Nou ja, gesprek. Oma’s wereldje is klein. En wordt ook steeds kleiner. Er zijn maar een paar onderwerpen waar ze nog een beetje over mee kan praten: het weer, en…

Eigenlijk kan ik verder niets bedenken. Er zijn wat standaard vragen die ze elke keer weer stelt. Ik weet het niet heel zeker, maar volgens mij zijn dat: ‘Hoe gaat het op school?’ ‘Hebben de meisjes nog gehockeyd?’ en: ‘Heb je je rapport al gekregen?’ Stel deze vragen zo’n drie keer achter elkaar en je hebt zo ongeveer het maximale uit een gesprek met mijn oma gehaald.

Mijn oma heeft dementie. Al een aantal jaren. Toen oma ongeveer 82 jaar was, begon ze wat dingetjes te vergeten. Geen belangrijke dingen. We dachten dat het de ouderdom was. Maar ze begon steeds vaker vragen te herhalen. Ze begon dingen kwijt te raken. Ze begon steeds belangrijkere dingen te vergeten. Als ze naar de supermarkt ging, vergat ze haar geld – of, misschien nog wel gênanter, ze vergat al haar boodschappen mee te nemen en liet ze gewoon op de toonbank staan. En nog wel meer dingen, maar dat weet ik even niet meer.

Oma kon niet meer voor zichzelf zorgen. Het koken lukte niet meer, ze vergat te douchen en de deur ’s avonds op slot te doen. Ze viel steeds vaker in slaap op de bank: een teken dat haar hersenen moe zijn. Papa en mama maakten zich grote zorgen en gingen op zoek naar een geschikte woning in een verzorgingstehuis. En dat lukte. Ik ben even vergeten hoe het verzorgingstehuis heet, maar oma kwam op de tweede verdieping terecht. Op deze verdieping wordt gewoon voor haar gezorgd, maar ze heeft nog alle vrijheid en mag gaan en staan waar ze wil. Er kwamen regelmatig mensen langs die gezellig koffie kwamen drinken of haar meenamen naar de huiskamer in het tehuis. Maar oma kon nooit onthouden wie er langs waren geweest, en wat ze met hen had gedaan. Dus als papa vroeg hoe het met Piet of Kees of Bep in het park of in de stad was geweest, werd oma een beetje kribbig – want waarom verzint hij dat?! Ze weet zelf toch dondersgoed wat ze die dag had gedaan!

Dus zorgde papa ervoor dat er een opschrijfboek in oma’s kamer kwam, waar iedereen die bij oma langskwam zijn naam met datum in kon schrijven. En wat ze hadden gedaan. Volgens mij heb ik er ook een paar keer iets in geschreven, maar dat weet ik niet meer zeker.

Altijd als papa of mama (of mijn andere oma) bij oma langsging, namen ze de vuile was mee zodat ze die thuis zelf fris konden wassen. En soms namen ze ook geld mee, omdat oma dat altijd kwijtraakte. Maar steeds vaker vonden ze dat oma niet lekker rook. En dat oma’s kamer niet erg opgeruimd was. En ze ontdekten dat oma al haar kleren door haar hele kamer verstopte: zelfs in de koektrommel lagen vuile onderbroeken.

Ook was oma’s rollator, waar ze echt een gruwelijke hekel aan had, zo’n tien keer per week kwijt. Soms nam een andere (demente) bewoner die mee, en soms liet oma hem per ongeluk bij de Lidl of C1000 staan. Dat is niet alleen onhandig, maar ook gevaarlijk. Oma liep inmiddels zo onstabiel dat elke misstap haar fataal kon zijn. Haar grootste vijand de rollator moest binnen no time haar onafscheidelijke beste vriend worden, anders mocht ze niet meer zelfstandig de deur uit.

Maar het lukte de verzorgers van de tweede verdieping niet om oma de passende hulp te bieden, en een vriendschap tussen oma en de rollator zat er niet in. Daarnaast stelde oma steeds vreemdere vragen. Zo dacht ze dat ik twaalf jaar was (ik ben nu negentien…) en dat papa elke zaterdag nog ging voetballen, terwijl hij dat al minstens dertig jaar niet meer heeft gedaan. Ik ben even vergeten wat ze nog meer vroeg, maar het was in ieder geval niet goed. Dus oma moest verhuizen naar de vierde verdieping. Dat is eigenlijk voor mensen die niet meer bekwaam zijn om voor zichzelf te zorgen. Oma mag haar kamer niet meer verlaten zonder begeleiding en krijg intensieve verzorging. Haar grootste nachtmerrie toen ze nog gezond was.

Oma verandert van een lief, schattig oud vrouwtje in een vergeetachtige puber die steeds minder kan. Ik ben ook een puber, onthoud niet veel en kan nog niet alles zelfstandig. Maar er is één groot verschil: mijn hersenen zullen me binnenkort een goede baan bezorgen, en oma’s hersenen worden haar binnenkort fataal. 

Jeske van Steen

De UFO-piloot uit Utrecht

Iedereen die veelvuldig in Utrecht uitgaat of op de “juiste” plek op het juiste moment staat, komt hem een keer tegen. De enige UFO-piloot die ik persoonlijk ken. Vaak draagt hij een bruin versleten jas met de knoopjes tot aan de top vastgeknoopt. Zijn broek hangt altijd lager dan hij hoort te hangen; mensen vinden dit vaak belachelijk om te zien. Ik vind dit meer een soort stijl dan een gebrek aan financiële middelen om een riem te kopen. Zijn zwarte mini-afro met lichte grijze puntjes is opmerkelijke en hierdoor zie je hem al vaak van ver aan komen sjokken. Ruikend naar bier en zweet, zoals elke man hoort te ruiken, komt hij de Utrechtse uitgaanslui vaak om wat kleingeld vragen. “Heeft u misschien een centje voor mij zodat ik kan slapen?" Iedereen die redelijk bekend is met zwervers weet dat hij dan eigenlijk bedoelt te zeggen: “Heb je misschien 2 euro voor mij zodat ik nog een klein beetje bier en drugs kan kopen voordat ik ga slapen?” Vaak zeggen de mensen 'nee', niet beseffende dat zij dit geld vaak aan precies dezelfde lugubere activiteiten gaan uitgeven die avond, maar als zij dit zelf doen is het prima. Wat hem anders maakt dan een stereotype dakloze man is dat hij het niet erg vindt om een tegenprestatie te doen omdat je hem geld hebt gegeven. Zo vindt hij het nooit erg om je een verhaaltje te vertellen over zijn jeugd, zijn pieken en dalen, zijn gevoelens over de samenleving maar vooral over zijn afkomst. En zijn afkomst is misschien het meest speciale aan deze man.

Twee jaar geleden ben ik deze man, tot mijn grote geluk, een keer overdag tegengekomen in Utrecht. Hier vertelde hij mij en een aantal van mijn vrienden zijn verhaal. Het verhaal van hem: Babet Hojer.

Hij is namelijk op aarde geboren maar is daarna voor zijn werk naar een planeet hier, ver, ver vandaan vertrokken. Deze planeet heet “ Erra” en ligt ligt ergens tussen het 2^de en het 3^de “dal”universum. (Om jullie lezers enig idee te geven waar dat precies ligt. Een daluniversum is ongeveer duizend lichtjaren hiervandaan en wij leven in het 6^de daluniversum, do the the math!) Het vervoersmiddel dat deze man heeft gebruikt was 'de X-acht und swanzig'. Dit is een Duitse schotel. Deze wordt beschouwd als de Mercedes onder de vliegende schotels. Volgens de man hebben de Duitsers UFO's en moeten wij niet zo naïef zijn. We moeten daar op onderzoek uitgaan, want het is echt waar en het moet niet over het hoofd gezien worden! Als UFO-piloot moest hij van de Duitsers naar Erra toe. Wij vroegen hem waarom hij de uitverkorene was om dit spektakel mee te maken, waarop hij antwoordde: “Dit is omdat ik zo’n hoog IQ heb, namelijk 186”.  In deze net verkregen informatie moesten wij natuurlijk doorgraven en wij vroegen hem waarom hij zo'n gigantisch IQ niet gebruikt had om rijk te worden. Hij antwoordde: “Ik had misschien de olie of de marketing in moeten duiken want daar ligt het geld”. De reden waarom hij dit niet eerder heeft gedaan is omdat hij nog kilo’s aan goud en zilver heeft liggen op planeet Erra. Dit is daar namelijk het betaalmiddel. Om een idee te krijgen van dit valuta beschreef hij dat je voor een doorsnee zilveren ring een royaal avondje in de discotheek kon beleven op Erra. Vervolgens liet hij ook weten dat dit misschien niet het beste voorbeeld was omdat wij vaak gratis zouden mogen drinken in de kroegen op Erra omdat we van aarde afkomstig zijn. De meest logische vraag die nu voor de hand lag was: "Waarom ben je hier op aarde een dakloze aan het uithangen en ga je niet op Erra als een God leven?" Voordat hij deze vraag kon beantwoorden kwam er een abrupt einde aan ons gesprek omdat hij werd geroepen door een maat van hem. Hij moest weg maar niet voordat hij ons vroeg om een paar euro zodat hij kon ergens kon slapen. Wij waren blij dat we hem met nog wat drugs en bier konden opzadelen en gaven hem 5 euro. Onze vraag bleef vooralsnog onbeantwoord en we zagen hem wegsjokken met een man die verdacht veel op Johnny Cash leek. 

20 Oktober liep hij op een drukke avond in Utrecht opeens langs mij heen en ik vroeg me af of hij mij nog herkende, dit was niet het geval. Toen ik hem herinnerde aan ons korte straatinterview moest hij lachen: "Ik heb geen idee waar je het over hebt," zei hij. Vervolgens liep hij een zeer luguber straatje in en sjokte hij langzaam uit mijn zicht. Misschien wel weer op weg naar Erra!

                                          bron: Ron Foto's

Sven Sokal

Mind your step!

Tot voor kort hoorde je er nooit iets van maar de laatste paar jaar is het echter een steeds vaker voorkomend fenomeen. Zinkgaten worden worden ze genoemd, oftewel sinkholes. Wellicht heeft u ze ooit in het klein mogen meemaken, een wegverzakking bijvoorbeeld. In oorden ver weg van het veilige Nederland zijn ze echter wat groter, veel groter. Huizen en auto’s zijn opgeslokt door de plotse instorting van het aardoppervlak. Stemmen gaan op dat dit het resultaat is van boren, graven en het creëren van mijnen.

Maak kennis met een gigantisch zinkgat in Guatamala, zo’n 2 jaar geleden. In het hart van Guatamala Stad ontstond er plotseling een gat van 20 meter bij 30 meter. Het kostte 15 mensenlevens en een volledige fabriek werd opgeslokt. Lekkages in rioolpijpen, een vulkaanuitbarsting en een tropische storm worden gezien als de voornaamste redenen van deze tragische gebeurtenis.

In augustus 2012 is er in Louisiana, een staat in Amerika, hetzelfde voorgevallen. Ditmaal niet in het midden van de stad maar in de bossen. 350 mensen hebben hun huis moeten verlaten door instortingsgevaar van het nabijgelegen zinkgat. Hieronder een korte video van dit merkwaardige fenomeen:

Zo ook in China, in de stad Guangzhou. Twee volledige gebouwen werden opgeslokt door de aarde, er vielen geen gewonden maar er moesten 300 mensen geëvacueerd worden.

Zo zijn er bijzonder veel recente voorbeelden van deze plotselinge aardverzakking. Een Amerikaanse vrouw uit Ohio had de schrik van haar leven toen ze op een doodnormale dag met haar auto onderweg naar huis was. Plots opende zich een gat vlak voor de auto van Pamela Knox. Ze viel 3 meter naar beneden met haar auto, dwars door het asfalt. De hulpdiensten moesten er aan te pas komen om haar te bevrijden uit haar vastgeklemde bolide.

Voorbeelden te over, hieronder nog een fragment van dit merkwaardige fenomeen. Laten we hopen dat het brave Nederland deze gapende gaten bespaard blijft.

Yvo de Smit

Drinken uit je helm?

Pallieter Hockeytoernooi. Tegenwoordig een bekend feest voor alle Tilburgse studenten. Wat begon met een hockeytoernooitje is nu een groot feest geworden waar hockey alleen een bijzaak is. Dit jaar namen 12 teams deel aan het toernooi en eerlijk gezegd heb ik niks van het spel gezien.

Ik heb mij heerlijk vermaakt tussen de 1300 andere studenten. Niet alleen Tilburg liep uit, ook Nijmegen, Eindhoven, Rotterdam en vele andere steden waren in grote getalen aanwezig. Allemaal in een t-shirt, vest of pak met de naam van de studentenvereniging of het dispuut waarbij men is aangesloten. Opmerkelijk waren de mannen met bondjassen en de vrouwen geheel gehuld in ridderpak. Waarschijnlijk is de ontgroening al deels begonnen. Het lijkt mij niet dat je voor je lol de hele avond uit je ridderhelm drinkt.

Ook de muziek viel goed in de smaak. Het Nederlands gènre blijkt nog steeds populair. 'Ik heb een toetoetoeter' en 'het is stil aan de overkant' werden uit volle borst meegezongen. Als de sponsoren volgend jaar weer net zo rijk aanwezig zijn als dit jaar staat ons de volgende keer weer een mooi feestje te wachten. Maar nu eerst een rondje hardlopen om al het bier van gister er af te rennen.

Esmee Snijder

Tommy Teleshopping

Ik heb in verband met de griep een aantal dagen in bed moeten vertoeven.

Om jezelf toch enigszins bezig te houden ga je dan tv kijken, zo ook ik.

Na zo vaak het journaal te hebben gezien dat ik bijna foutloos met Sanne Boswinkel van RTL het nieuws kon mee vertellen, besloot ik maar wat te gaan zappen.

Tijdens mijn reis langs de zenders, werd ik ineens op een joviale en informele manier aangesproken door een mannenstem.

Die stem vertelde mij op een wereldwonderlijke toon, dat ik NU naar het onderstaande nummer MOEST bellen omdat dit keukenapparaat bij mij thuis MOET staan omdat het op een bijna origamische manier mijn uien en tomaten kon snijden.

Maar dat was nog niet alles. Met ijs, een fles Martini en fruit (naar eigen keuze) kon ik mijn eigen cocktail mixen!

Aan de andere kant van televisieland, moet iemand hebben gezeten die aan mijn met griep getraande ogen en opgezwollen snotneus kon zien dat mijn desinteresse inmiddels naar een historisch hoogtepunt was gestegen, maar mijn lichaam te vermoeid was om door te zappen.

Dus werd er zwaarder geschud ingezet om mij overtuigd te krijgen.

Ik kreeg een tafereel te zien van een net iets te witte en opgeruimde Bruynzeel keuken, waarin zich vijf mensen bevonden. Vijf mensen die op een bijna surrealistische wijze met elkaar bevriend zijn. Vijf vrienden die de mondhoeken altijd omhoog hebben staan. Vijf allerbeste vriendjes die, als de ene vriend vreemd gaat met de echtgenoot van de andere beste vriend, ze daar nog steeds over kunnen lachen onder het genot van een ( zelf gemixt) drankje.

Deze sprookjesfiguren gingen de ‘’The Magic Bullet’’ Mixsnijder voor mij uitproberen.

Het ene na de andere product verdween in dit magische apparaat, en iedere keer wisten de vrienden zich geen raad met dit spannends. Voor zeker zes en een halve minuut keek ik naar vijf mensen die bijna een orgasme kregen, omdat ze dit’’ Amazing snelle thing’’ mochten promoten, die je binnen drie en een halve seconden je gerecht naar keuze wist te bereiden!

Terug naar de mannenstem.

Inmiddels ben ik zo van mijn à propos, dat ik ernstig twijfel of mijn griep een hallucinerende werking heeft gekregen.

Opnieuw word ik er door de stem erop geattendeerd dat ik het onderstaande nummer MOET bellen. De tranen vloeien rijkelijk, maar mijn ogen zijn gelukkig nog in zo staat dat ik kan zien dat onder het onderstaande nummer, dat in lettertype 5 staat, dat dit geintje mij 35cent per minuut zou gaan kosten.

Maar goed dat zou een kleine investering zijn voor al dat moois dat ik voor de prijs van 99 euro terug zou krijgen.

En dat was nog niet alles, bij de Mixsnijder zou ik ook nog is zo zelfde Mixsnijder in miniformaat krijgen. Je weet immers maar nooit wanneer je trein vertraging heeft en je wil een geraspt worteltje.

Plus dat ik 7 bekers met ieder een andere kleur deksel zou krijgen! Zodat ieder zijn eigen beker kan onthouden als daar de Martini mix in zit!

De temperatuur in mijn bed begint zorgwekkend heet te worden.

Als klap op de vuurpijl kreeg ik, als ik NU belde, al dit moois dubbel. Dus in totaal had mijn keuken een Mixsnijder invasie moeten overleven van ongeveer 67 onderdelen daarvan.

Uitgeteld en informatie overbelast zet ik de tv uit.

Ik heb teveel van mijn fysieke en mentale gesteldheid gevraagd om dit te ondergaan.

Vlug voorzie ik mijn neusgaatjes van neusspray en kruip ik diep onder de wol.

De eerst volgende keer dat ik opnieuw zo dom ben om naar dit soort zenders te zappen, zorg ik wel dat ik de Mix-polsendoor-snijder in de aanslag heb staan.

Binnen drie en een halve seconden effect!, voor maar 99 euro…

Natathalie van Suijlekom

Pull up your pants or don’t come in

‘Hey man, ik heb  een plan, we laten onze onderbroek boven onze broek uitkomen. SWAG. YOLO.’ 
Ja, ik kan me op zich wel voorstellen hoe het is ontstaan. Ik bedoel, het ziet er toch ook stoer uit zo met die broek wat lager. Kijk, anatomisch gezien is het niet perfect. Het lijkt of je de poten hebt van een eend maar je kan natuurlijk niet achterblijven bij de rest. Dat begrijp ik.

Een McDonald’s restaurant in Houston begrijpt dit niet. Als je daar binnenkomt met een dusdanig afgezakte broek dat je onderbroek zichtbaar is, kun je weer vertrekken. Er hangt sinds kort een bordje met de boodschap: ‘Trek je broek omhoog of blijf buiten. Gedraag je en heb respect voor anderen. Niemand wil je ondergoed zien’ Er is zelfs een titel voor deze tegenstroming bedacht: ‘McDress Code.’

Het restaurant in Houston heeft uitdrukkelijk toestemming gevraagd aan het hoofdkantoor van McDonald’s voordat ze het bordje plaatsten. Het bordje vermeldt trouwens nog dat het verbod op een afgezakte broek niet geldt voor kinderen onder de drie jaar.

Nu is McDonald’s niet de eerste die deze regel toepast. In de stad New Jersey riskeer je een boete van 200 dollar of een werkstraf van 40 uur als je over straat loopt terwijl je onderbroek te zien is. Men vond deze regel noodzakelijk omdat er veel klachten kwamen en ze New Jersey graag ‘family-friendly’ wilden houden.

Maar nu even serieus? McDonald’s? Juist McDonald’s staat erom bekend dat echt iedereen daar komt. Blank, zwart, jong, oud, zwerver of miljonair. Ik heb twee redenen op naar de McDonald’s te gaan: 1. Mijn zusje wil er heen en zeurt al een maand. 2. Ik heb geen zin om me als een net mens te gedragen en ga eens lekker ordinair fastfood naar binnen werken.

Ik irriteerde me al kapot aan het feit dat McDonald’s salades invoerde, dat ze hun restaurants een make-over gaven zodat het er opeens goed uit zag, je tegenwoordig appel bij je Happy Meal kan krijgen en ze een blaadje op mijn dienblad leggen waar op staat hoeveel calorieën elk product bevat. En nu ook nog een regel dat je je broek moet optrekken? Dit gaat te ver. McDonald’s, doe waar je goed in bent en laat mij even lekker ordinair zijn, verdorie.  

Wilke Stuij