Fly me to the moon

Files. Één van de grootste ergernissen des vaderlands. De gemiddelde automobilist in Nederland staat zo’n 50 uur per jaar in de file volgens Amerikaans onderzoek. Hiermee staat Nederland op de prestigieuze nummer twee van Europese en Noord-Amerikaanse landen wat betreft gemiddelde filetijd. Onze zuiderburen staan op nummer één met 55 uur per jaar in de file.

“No more!”, aldus het kleine nieuwe bedrijf Terrafugia. Zij hebben van science-fiction werkelijkheid gemaakt door een autovliegtuig te ontwikkelen, dit prachtige stukje innovatie wordt “The Transition” genoemd. Een legale auto voor op de weg die ook nog eens in een vliegtuig kan veranderen binnen enkele minuten. Heeft u zich ook altijd al eens als batman willen voelen? Dan is dit de kans van uw leven (lederen pak niet inbegrepen).

We gaan dus met zijn allen vliegen binnenkort, als het aan de producent ligt zou er in elke wijk een klein vliegveld gebouwd worden met landingsbaan. Om de vijf vierkante kilometer een verkeerstoren, wat natuurlijk weer uitstekend is voor de werkgelegenheid. Minstens 10% van de bevolking zal luchtsverkeersleider moeten worden en ontelbare scholen om je vliegbrevet te halen zullen als paddestoelen uit de grond schieten. Hoezee! Dit is de Westerse civilisatie op zijn best. Dames en heren, de crème de la crème! Terwijl wij allemaal in mini vliegtuigjes rondvliegen -in elke kleur verkrijgbaar natuurlijk- verhongert de helft van de wereldbevolking door ons gemanipuleerde financiële systeem. Wat zijn we toch een helden. Nu ik het er toch over heb, doe mijn vliegtuig maar in het pimpelpaars met gele stippen.

Een leuk idee maar de komende 25 jaar zal het niet meer dan dat zijn.  Laten we ons eerst eens bezig gaan houden met belangrijkere zaken. Zoals Gandhi ooit zei: “Westerse civilisatie? Dat zou een goed idee zijn”. Wijze man. Laat ik afsluiten met de titelsong van die heerlijke ouwe deugniet van weleer, Frank Sinatra. “Fly me to the moon!” Vlieg me maar naar de maan als we het op aarde eindelijk eens op orde hebben, tot die tijd ga ik wel file rijden, of toch niet. Wat een vrijheid!

Yvo de Smit

Dief overlijdt na vluchtpoging in kanaal

HELMOND – Een 46-jarige inbreker is zaterdagnacht aan de gevolgen van eenachtervolgingin het kanaal overleden. Hij sloeg op de vlucht toen hij een politiewagen zag. De Helmonder kwam een heel eind, maar zijn opmerkelijke vluchtpoging werd hem fataal.

De verdachte heeft volgens de woordvoerder van de politie ‘’kabels gestolen van een bouwterrein, vermoedelijk koperkabels.’’ Een beveiliger van het terrein heeft de politie ingelicht. De verdachte sprong bij het zien van een politieauto in het Eindhovens kanaal om te ontkomen. Na enkele honderden meters bleek de verdachte moeite te krijgen met zwemmen. Agenten schoten hem te hulp.

Eenmaal uit het water gehaald bleek de Helmonder niet meer bij kennis te zijn. Hij werd ter plekken gereanimeerd. Een traumahelikopter zette gespecialiseerd personeel af, maar de zwaargewonde man werd met spoed in een ambulance naar een tot nu toe onbekend ziekenhuis in Eindhoven afgevoerd. Hier overleed hij zondag ochtend.

De woordvoerder gaat verder: ‘’Een tweede verdachte, een 35-jarige man uit Geldrop kwam op verzoek van de politie wel uit het water. Hij is per direct aangehouden op verdenking van diefstal.’’ De politie Helmond en de Rijksrecherche onderzoeken de zaak.

Yannick Spinner

‘Ik raakte in de grip van angst’ (Floor heeft al acht jaar een angststoornis)

 ‘Ik ben altijd al een angstig meisje geweest. Als kleuter was ik gauw bang voor kleine dingetjes: ik durfde mijn moeder niet los te laten als ze me achterliet bij de juf, ging nooit zomaar ergens naartoe en huilde vaak. Toch was het niet zorgelijk. Er zijn meer kinderen die op jonge leeftijd angstig zijn. Daar groeien ze uiteindelijk overheen.

Toen ik op mijn negende naar de dokter moest voor de BMR- en DTP-prikken, tegen de onder andere de bof, mazelen en rode hond, ging er iets mis. Door de prikken werd er iets in mij getriggerd, er kwam iets los, waardoor de angst zich doorontwikkelde. Nooit is bewezen door artsen hoe dit heeft kunnen gebeuren. Ik raakte in de grip van angst. Het bepaalde mijn leven. Ik was bang de controle kwijt te raken, bang voor het onbekende, bang om mijn ouders te verliezen. Ik had vanaf toen werkelijk last van een stoornis, een angststoornis.

Omdat ik zo bang was om de controle te verliezen, ging ik verschillende handelingen uitvoeren om mijzelf ervan te verzekeren dat ik de controle juist niet zou verliezen. Ik moest van mezelf bijvoorbeeld tien keer per dag een deurklink aanraken: dan zou er vandaag niks ergs gebeuren met mijn familie. Ook had ik een aantal vaste spulletjes standaard in mijn broekzak zitten. Ik ging de deur niet uit als ik geen foto van mijn ouders, mijn lippenbalsem en een klein Boeddhabeeldje bij me had. Ik werd er rustig van als ik hier de controle over had.

Ondertussen durfde ik nog steeds niets te ondernemen. Mijn vriendinnen begonnen langzaam met uitgaan, logeren, weekendjes weg en treinreizen maken naar verre steden. Ik niet. Ik durfde zulke dingen niet te doen. Ik wilde niet weg van mijn ouders en mijn vertrouwde huis. Ik miste dus een hoop.

Van de psycholoog kreeg ik de opdracht om veel te oefenen. Ik moest beginnen met wekelijks logeren bij mijn opa en oma. Hoewel dit me in het begin veel moeite kostte, raakte ik er wel aan gewend. Het werd op een gegeven moment geen probleem meer. Stap twee was daarom logeren bij mijn beste vriendin. Dit was erg lastig voor mij. Ik ben de eerste nacht huilend naar huis gekomen. Omdat ik dit zo moeilijk vond, liet ik het logeren eigenlijk een beetje versloffen: ik vond het een té grote uitdaging en ging die dus uit de weg.

Ons gezin zat in een neerwaartse spiraal. Ik wilde niet meer naar school, niet meer weg. Ik wilde niets meer. Toen mijn ouders beseften dat het zo echt niet meer verder kon, maakten ze een afspraak bij de GGZ. In eerste instantie was het de bedoeling dat ik een aantal maanden in de kliniek zou komen – dit zou meteen een goede logeeroefening zijn. Bij die gedachte alleen al raakte ik compleet in paniek: als dat zou gebeuren, zou het leven voor mij geen zin meer hebben. Besloten is toen om mij vier maanden naar de dagbehandeling te sturen. Ik kreeg verschillende therapieën en volgde er ook lessen. Hoewel ik het er verschrikkelijk vond, heb ik er wel erg veel van geleerd. Ik kreeg oefeningen mee die ik ook uitvoerde. Ik ging weer stappen, lunchen met vriendinnen, ik durfde zelfs een paar dagen naar Zeeland met mijn opa en oma. En ook het logeren bij vriendinnen ging me steeds makkelijker af.

Ik kan nog steeds niet zeggen dat ik van mijn angststoornis af ben. Mijn rituelen heb ik inmiddels, met veel moeite, achter me gelaten. Ik voer geen dwanghandelingen meer uit. Dit is al een grote stap in de goede richting. Maar ik gebruik nog steeds medicijnen die mijn angsten onderdrukken, en ik zal nog steeds niet met school mee op werkweek gaan. Dat vergt nog veel oefening.

Mijn uiteindelijke doel is om dit jaar met mijn vriendinnen op examenreis te gaan. Als ik dat durf, heb ik voor mezelf de angststoornis al bijna overwonnen!’ 

Jeske van Steen

Schijten op niveau

TILBURG – Poepend rijk worden op het HuneFestival in Ruinerwold is sinds dit jaar een reële mogelijkheid geworden. Mensen kunnen zich omhoog laten hijsen en vanaf 60 meter hoogte naar beneden poepen. Als ze de roos raken van het grote dartbord op de begane grond krijgt men 20 gratis consumpties. Henri Frijlink uit Hoogeveen, directeur van de Bikkel Groep, verzon dit idee terwijl hij met zijn auto langs een hoge kraan reed. Het festival is op vrijdag 11 en zaterdag 12 oktober. De poepwedstrijd zal vrijdagavond plaats vinden.    

Frijlink wilde iets bijzonders verzinnen om dit festival toch wat extra bekendheid te geven. ‘De mensen in Ruinerwold moeten toch een beetje vermaakt worden.’ Met deze actie is dat hem aardig gelukt. Nooit eerder in Nederland heeft zoiets plaatsgevonden. Het weiland waar het dartbord komt te liggen wordt hermetisch afgesloten. Aan Ruud de Wild van radio 538 vertelde Frijlink: ‘We laten het publiek op veilige afstand de boel aanschouwen, zeg maar, dat is beter’ Het lijkt Frijlink fantastisch om op zo’n hoogte, tussen de vogeltjes, rustig te kunnen poepen.

De vraag is natuurlijk altijd of er wel deelnemers zullen zijn bij zo’n ludieke actie. Frijlink is niet bang voor een klein deelnemersveld. ‘Ik heb al zoveel aanvragen, zoveel reacties gekregen per mail, het is onvoorstelbaar. Het valt me wel op dat er haast geen vrouwen zijn’

Het Drenthse HuneFestival wordt vrijdag geopend door de Nederlandse band Di-Rect. De vier podia zullen vervolgens door nog veel meer bekende artiesten worden betreden. Zo staan ook optredens van Miss Montreal, The Sweet, The Partysquad en Mental Theo op het programma.  
 
Beluister hier het gehele radiofragment met het interview van Ruud de Wild met Henri Frijlink:
http://www.538.nl/gemist/13685/geld-verdienen-met-je-eigen-poep  

Wilke Stuij