Discriminatie is overal

December staat weer voor de deur. De gure wintermaand vol familie, gezelligheid en vooral veel cadeautjes. Maar als getinte moeder zul je niet vrolijk worden van de laatste maand van het jaar. Want Sinterklaas neemt ook dit jaar weer zijn negerslaven mee, ook wel Zwarte Pieten genoemd. En alle cadeautjes die de kinderen uitkiezen komen uit het nieuwste Bart Smit-boek. Hierin staan alleen meisjes met huishoudelijke speelgoedapparaten te spelen. Daarnaast staat de slagzin: ''Zo goed als mama zijn, dat wil je ook!'' Vuile seksisten! De donkere mama zal dubbel gediscrimineerd worden in deze barbaarse maatschappij. Ik zeg: stel je niet zo aan en ga ergens anders problemen zoeken!

Werkelijk waar, we zijn een van de welvarendste landen op aarde. We krijgen, als dit nodig is, hulp uit alle hoeken en gaten. We hebben allemaal genoeg geld om onze kinderen ieder jaar vanwege een oude traditie te overladen met speelgoed dat zij hoogstens twee keer zullen gebruiken. Toch vinden veel mensen Zwarte Piet aanstootgevend, ronduit racistisch. Ik kan me ook voorstellen dat een getinte persoon ieder jaar ziek wordt van alle kindjes die aan hem vragen: ''Mag ik pepernoten?'' En wat moeten ze toch met al die verrekte verlanglijstjes? Kortom, kinderen associëren getinte mensen met Zwarte Pieten. Het verschil tussen een donkere huidskleur en een vreselijk slecht geschminkte blanke dame met een witte nek is natuurlijk nauwelijks te zien. Kunnen we niet gewoon met z'n allen een kinderlijke feestdag laten voor wat het is? Uiteindelijk is Zwarte Piet door al het roet uit de schoorstenen zwart geworden.

En dan de kleine meisjes met huishoudelijke apparaten. Alsof we nog niet genoeg problematiek in de wereld hebben - het Bart Smit-krantje staat er vol mee. 'Seksisme' wordt er dan geroepen, 'je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen.' Deze lukrake onzin kan je op twee manieren ontkrachten. Wetenschappelijk gezien zijn vrouwen (meisjes) genetisch meer op het verzorgen uit. De kinderwagen en het keukentje zijn dus ideaal voor de oerbehoeftes van de vrouw. Mannen (jongens) daarentegen hebben het meer op auto's. Ook bouwen vinden ze leuker. Jongens zijn van nature competitiever ingesteld. Daarnaast zou ik ook nog op het doodsimpele feit kunnen wijzen dat vrouwen nou eenmaal meer in het huishouden doen. Het is toch geen schande dat meiden hun moeder dan als voorbeeld zien?  

Ik denk dat het gezever over racisme en seksisme een schreeuw om aandacht is. Waar moeten we immers anders nog over klagen? We hebben geen oorlog, we mogen stemmen, we verdienen relatief veel geld, we hebben voldoende steun van de overheid. Kunnen we onze energie niet veel beter in echte problemen steken? Laten we het gewoon gezellig houden met Sinterklaas. Want al het gemopper over Getinte Piet gooit roet in het eten. En wat betreft het speelgoeddilemma: naast Femen zou er eigenlijk ook een speelgoedemancipatie groep moeten komen, nietwaar? Discriminatie is overal, als je maar goed je best doet zul je het vinden.

Yannick Spinner

Dementie

‘Dag lieve schat, gefeliciteerd met je zusje!’

‘Ik ben vandaag jarig, oma. Maar dat geeft niets. Heeft u zin in koffie?’

‘Wat heb je toch een lieve oom, een geweldige man is het!’

‘Dat is mijn opa, oma. Weet u nog? Hij komt vaak bij u langs.’

‘Heeft u een gezellige middag gehad met Ria, oma?’

‘Huh? Met Ria? Wanneer dan?’

‘U bent gisteren met Ria lekker een kopje koffie gaan drinken, weet u nog?’

‘Oh, echt? Ja, dat weet ik niet meer, hoor…’

Zomaar een paar zinnen uit een gesprek met mijn oma. Nou ja, gesprek. Oma’s wereldje is klein. En wordt ook steeds kleiner. Er zijn maar een paar onderwerpen waar ze nog een beetje over mee kan praten: het weer, en…

Eigenlijk kan ik verder niets bedenken. Er zijn wat standaard vragen die ze elke keer weer stelt. Ik weet het niet heel zeker, maar volgens mij zijn dat: ‘Hoe gaat het op school?’ ‘Hebben de meisjes nog gehockeyd?’ en: ‘Heb je je rapport al gekregen?’ Stel deze vragen zo’n drie keer achter elkaar en je hebt zo ongeveer het maximale uit een gesprek met mijn oma gehaald.

Mijn oma heeft dementie. Al een aantal jaren. Toen oma ongeveer 82 jaar was, begon ze wat dingetjes te vergeten. Geen belangrijke dingen. We dachten dat het de ouderdom was. Maar ze begon steeds vaker vragen te herhalen. Ze begon dingen kwijt te raken. Ze begon steeds belangrijkere dingen te vergeten. Als ze naar de supermarkt ging, vergat ze haar geld – of, misschien nog wel gênanter, ze vergat al haar boodschappen mee te nemen en liet ze gewoon op de toonbank staan. En nog wel meer dingen, maar dat weet ik even niet meer.

Oma kon niet meer voor zichzelf zorgen. Het koken lukte niet meer, ze vergat te douchen en de deur ’s avonds op slot te doen. Ze viel steeds vaker in slaap op de bank: een teken dat haar hersenen moe zijn. Papa en mama maakten zich grote zorgen en gingen op zoek naar een geschikte woning in een verzorgingstehuis. En dat lukte. Ik ben even vergeten hoe het verzorgingstehuis heet, maar oma kwam op de tweede verdieping terecht. Op deze verdieping wordt gewoon voor haar gezorgd, maar ze heeft nog alle vrijheid en mag gaan en staan waar ze wil. Er kwamen regelmatig mensen langs die gezellig koffie kwamen drinken of haar meenamen naar de huiskamer in het tehuis. Maar oma kon nooit onthouden wie er langs waren geweest, en wat ze met hen had gedaan. Dus als papa vroeg hoe het met Piet of Kees of Bep in het park of in de stad was geweest, werd oma een beetje kribbig – want waarom verzint hij dat?! Ze weet zelf toch dondersgoed wat ze die dag had gedaan!

Dus zorgde papa ervoor dat er een opschrijfboek in oma’s kamer kwam, waar iedereen die bij oma langskwam zijn naam met datum in kon schrijven. En wat ze hadden gedaan. Volgens mij heb ik er ook een paar keer iets in geschreven, maar dat weet ik niet meer zeker.

Altijd als papa of mama (of mijn andere oma) bij oma langsging, namen ze de vuile was mee zodat ze die thuis zelf fris konden wassen. En soms namen ze ook geld mee, omdat oma dat altijd kwijtraakte. Maar steeds vaker vonden ze dat oma niet lekker rook. En dat oma’s kamer niet erg opgeruimd was. En ze ontdekten dat oma al haar kleren door haar hele kamer verstopte: zelfs in de koektrommel lagen vuile onderbroeken.

Ook was oma’s rollator, waar ze echt een gruwelijke hekel aan had, zo’n tien keer per week kwijt. Soms nam een andere (demente) bewoner die mee, en soms liet oma hem per ongeluk bij de Lidl of C1000 staan. Dat is niet alleen onhandig, maar ook gevaarlijk. Oma liep inmiddels zo onstabiel dat elke misstap haar fataal kon zijn. Haar grootste vijand de rollator moest binnen no time haar onafscheidelijke beste vriend worden, anders mocht ze niet meer zelfstandig de deur uit.

Maar het lukte de verzorgers van de tweede verdieping niet om oma de passende hulp te bieden, en een vriendschap tussen oma en de rollator zat er niet in. Daarnaast stelde oma steeds vreemdere vragen. Zo dacht ze dat ik twaalf jaar was (ik ben nu negentien…) en dat papa elke zaterdag nog ging voetballen, terwijl hij dat al minstens dertig jaar niet meer heeft gedaan. Ik ben even vergeten wat ze nog meer vroeg, maar het was in ieder geval niet goed. Dus oma moest verhuizen naar de vierde verdieping. Dat is eigenlijk voor mensen die niet meer bekwaam zijn om voor zichzelf te zorgen. Oma mag haar kamer niet meer verlaten zonder begeleiding en krijg intensieve verzorging. Haar grootste nachtmerrie toen ze nog gezond was.

Oma verandert van een lief, schattig oud vrouwtje in een vergeetachtige puber die steeds minder kan. Ik ben ook een puber, onthoud niet veel en kan nog niet alles zelfstandig. Maar er is één groot verschil: mijn hersenen zullen me binnenkort een goede baan bezorgen, en oma’s hersenen worden haar binnenkort fataal. 

Jeske van Steen

De UFO-piloot uit Utrecht

Iedereen die veelvuldig in Utrecht uitgaat of op de “juiste” plek op het juiste moment staat, komt hem een keer tegen. De enige UFO-piloot die ik persoonlijk ken. Vaak draagt hij een bruin versleten jas met de knoopjes tot aan de top vastgeknoopt. Zijn broek hangt altijd lager dan hij hoort te hangen; mensen vinden dit vaak belachelijk om te zien. Ik vind dit meer een soort stijl dan een gebrek aan financiële middelen om een riem te kopen. Zijn zwarte mini-afro met lichte grijze puntjes is opmerkelijke en hierdoor zie je hem al vaak van ver aan komen sjokken. Ruikend naar bier en zweet, zoals elke man hoort te ruiken, komt hij de Utrechtse uitgaanslui vaak om wat kleingeld vragen. “Heeft u misschien een centje voor mij zodat ik kan slapen?" Iedereen die redelijk bekend is met zwervers weet dat hij dan eigenlijk bedoelt te zeggen: “Heb je misschien 2 euro voor mij zodat ik nog een klein beetje bier en drugs kan kopen voordat ik ga slapen?” Vaak zeggen de mensen 'nee', niet beseffende dat zij dit geld vaak aan precies dezelfde lugubere activiteiten gaan uitgeven die avond, maar als zij dit zelf doen is het prima. Wat hem anders maakt dan een stereotype dakloze man is dat hij het niet erg vindt om een tegenprestatie te doen omdat je hem geld hebt gegeven. Zo vindt hij het nooit erg om je een verhaaltje te vertellen over zijn jeugd, zijn pieken en dalen, zijn gevoelens over de samenleving maar vooral over zijn afkomst. En zijn afkomst is misschien het meest speciale aan deze man.

Twee jaar geleden ben ik deze man, tot mijn grote geluk, een keer overdag tegengekomen in Utrecht. Hier vertelde hij mij en een aantal van mijn vrienden zijn verhaal. Het verhaal van hem: Babet Hojer.

Hij is namelijk op aarde geboren maar is daarna voor zijn werk naar een planeet hier, ver, ver vandaan vertrokken. Deze planeet heet “ Erra” en ligt ligt ergens tussen het 2^de en het 3^de “dal”universum. (Om jullie lezers enig idee te geven waar dat precies ligt. Een daluniversum is ongeveer duizend lichtjaren hiervandaan en wij leven in het 6^de daluniversum, do the the math!) Het vervoersmiddel dat deze man heeft gebruikt was 'de X-acht und swanzig'. Dit is een Duitse schotel. Deze wordt beschouwd als de Mercedes onder de vliegende schotels. Volgens de man hebben de Duitsers UFO's en moeten wij niet zo naïef zijn. We moeten daar op onderzoek uitgaan, want het is echt waar en het moet niet over het hoofd gezien worden! Als UFO-piloot moest hij van de Duitsers naar Erra toe. Wij vroegen hem waarom hij de uitverkorene was om dit spektakel mee te maken, waarop hij antwoordde: “Dit is omdat ik zo’n hoog IQ heb, namelijk 186”.  In deze net verkregen informatie moesten wij natuurlijk doorgraven en wij vroegen hem waarom hij zo'n gigantisch IQ niet gebruikt had om rijk te worden. Hij antwoordde: “Ik had misschien de olie of de marketing in moeten duiken want daar ligt het geld”. De reden waarom hij dit niet eerder heeft gedaan is omdat hij nog kilo’s aan goud en zilver heeft liggen op planeet Erra. Dit is daar namelijk het betaalmiddel. Om een idee te krijgen van dit valuta beschreef hij dat je voor een doorsnee zilveren ring een royaal avondje in de discotheek kon beleven op Erra. Vervolgens liet hij ook weten dat dit misschien niet het beste voorbeeld was omdat wij vaak gratis zouden mogen drinken in de kroegen op Erra omdat we van aarde afkomstig zijn. De meest logische vraag die nu voor de hand lag was: "Waarom ben je hier op aarde een dakloze aan het uithangen en ga je niet op Erra als een God leven?" Voordat hij deze vraag kon beantwoorden kwam er een abrupt einde aan ons gesprek omdat hij werd geroepen door een maat van hem. Hij moest weg maar niet voordat hij ons vroeg om een paar euro zodat hij kon ergens kon slapen. Wij waren blij dat we hem met nog wat drugs en bier konden opzadelen en gaven hem 5 euro. Onze vraag bleef vooralsnog onbeantwoord en we zagen hem wegsjokken met een man die verdacht veel op Johnny Cash leek. 

20 Oktober liep hij op een drukke avond in Utrecht opeens langs mij heen en ik vroeg me af of hij mij nog herkende, dit was niet het geval. Toen ik hem herinnerde aan ons korte straatinterview moest hij lachen: "Ik heb geen idee waar je het over hebt," zei hij. Vervolgens liep hij een zeer luguber straatje in en sjokte hij langzaam uit mijn zicht. Misschien wel weer op weg naar Erra!

                                          bron: Ron Foto's

Sven Sokal

Mind your step!

Tot voor kort hoorde je er nooit iets van maar de laatste paar jaar is het echter een steeds vaker voorkomend fenomeen. Zinkgaten worden worden ze genoemd, oftewel sinkholes. Wellicht heeft u ze ooit in het klein mogen meemaken, een wegverzakking bijvoorbeeld. In oorden ver weg van het veilige Nederland zijn ze echter wat groter, veel groter. Huizen en auto’s zijn opgeslokt door de plotse instorting van het aardoppervlak. Stemmen gaan op dat dit het resultaat is van boren, graven en het creëren van mijnen.

Maak kennis met een gigantisch zinkgat in Guatamala, zo’n 2 jaar geleden. In het hart van Guatamala Stad ontstond er plotseling een gat van 20 meter bij 30 meter. Het kostte 15 mensenlevens en een volledige fabriek werd opgeslokt. Lekkages in rioolpijpen, een vulkaanuitbarsting en een tropische storm worden gezien als de voornaamste redenen van deze tragische gebeurtenis.

In augustus 2012 is er in Louisiana, een staat in Amerika, hetzelfde voorgevallen. Ditmaal niet in het midden van de stad maar in de bossen. 350 mensen hebben hun huis moeten verlaten door instortingsgevaar van het nabijgelegen zinkgat. Hieronder een korte video van dit merkwaardige fenomeen:

Zo ook in China, in de stad Guangzhou. Twee volledige gebouwen werden opgeslokt door de aarde, er vielen geen gewonden maar er moesten 300 mensen geëvacueerd worden.

Zo zijn er bijzonder veel recente voorbeelden van deze plotselinge aardverzakking. Een Amerikaanse vrouw uit Ohio had de schrik van haar leven toen ze op een doodnormale dag met haar auto onderweg naar huis was. Plots opende zich een gat vlak voor de auto van Pamela Knox. Ze viel 3 meter naar beneden met haar auto, dwars door het asfalt. De hulpdiensten moesten er aan te pas komen om haar te bevrijden uit haar vastgeklemde bolide.

Voorbeelden te over, hieronder nog een fragment van dit merkwaardige fenomeen. Laten we hopen dat het brave Nederland deze gapende gaten bespaard blijft.

Yvo de Smit

Drinken uit je helm?

Pallieter Hockeytoernooi. Tegenwoordig een bekend feest voor alle Tilburgse studenten. Wat begon met een hockeytoernooitje is nu een groot feest geworden waar hockey alleen een bijzaak is. Dit jaar namen 12 teams deel aan het toernooi en eerlijk gezegd heb ik niks van het spel gezien.

Ik heb mij heerlijk vermaakt tussen de 1300 andere studenten. Niet alleen Tilburg liep uit, ook Nijmegen, Eindhoven, Rotterdam en vele andere steden waren in grote getalen aanwezig. Allemaal in een t-shirt, vest of pak met de naam van de studentenvereniging of het dispuut waarbij men is aangesloten. Opmerkelijk waren de mannen met bondjassen en de vrouwen geheel gehuld in ridderpak. Waarschijnlijk is de ontgroening al deels begonnen. Het lijkt mij niet dat je voor je lol de hele avond uit je ridderhelm drinkt.

Ook de muziek viel goed in de smaak. Het Nederlands gènre blijkt nog steeds populair. 'Ik heb een toetoetoeter' en 'het is stil aan de overkant' werden uit volle borst meegezongen. Als de sponsoren volgend jaar weer net zo rijk aanwezig zijn als dit jaar staat ons de volgende keer weer een mooi feestje te wachten. Maar nu eerst een rondje hardlopen om al het bier van gister er af te rennen.

Esmee Snijder

Tommy Teleshopping

Ik heb in verband met de griep een aantal dagen in bed moeten vertoeven.

Om jezelf toch enigszins bezig te houden ga je dan tv kijken, zo ook ik.

Na zo vaak het journaal te hebben gezien dat ik bijna foutloos met Sanne Boswinkel van RTL het nieuws kon mee vertellen, besloot ik maar wat te gaan zappen.

Tijdens mijn reis langs de zenders, werd ik ineens op een joviale en informele manier aangesproken door een mannenstem.

Die stem vertelde mij op een wereldwonderlijke toon, dat ik NU naar het onderstaande nummer MOEST bellen omdat dit keukenapparaat bij mij thuis MOET staan omdat het op een bijna origamische manier mijn uien en tomaten kon snijden.

Maar dat was nog niet alles. Met ijs, een fles Martini en fruit (naar eigen keuze) kon ik mijn eigen cocktail mixen!

Aan de andere kant van televisieland, moet iemand hebben gezeten die aan mijn met griep getraande ogen en opgezwollen snotneus kon zien dat mijn desinteresse inmiddels naar een historisch hoogtepunt was gestegen, maar mijn lichaam te vermoeid was om door te zappen.

Dus werd er zwaarder geschud ingezet om mij overtuigd te krijgen.

Ik kreeg een tafereel te zien van een net iets te witte en opgeruimde Bruynzeel keuken, waarin zich vijf mensen bevonden. Vijf mensen die op een bijna surrealistische wijze met elkaar bevriend zijn. Vijf vrienden die de mondhoeken altijd omhoog hebben staan. Vijf allerbeste vriendjes die, als de ene vriend vreemd gaat met de echtgenoot van de andere beste vriend, ze daar nog steeds over kunnen lachen onder het genot van een ( zelf gemixt) drankje.

Deze sprookjesfiguren gingen de ‘’The Magic Bullet’’ Mixsnijder voor mij uitproberen.

Het ene na de andere product verdween in dit magische apparaat, en iedere keer wisten de vrienden zich geen raad met dit spannends. Voor zeker zes en een halve minuut keek ik naar vijf mensen die bijna een orgasme kregen, omdat ze dit’’ Amazing snelle thing’’ mochten promoten, die je binnen drie en een halve seconden je gerecht naar keuze wist te bereiden!

Terug naar de mannenstem.

Inmiddels ben ik zo van mijn à propos, dat ik ernstig twijfel of mijn griep een hallucinerende werking heeft gekregen.

Opnieuw word ik er door de stem erop geattendeerd dat ik het onderstaande nummer MOET bellen. De tranen vloeien rijkelijk, maar mijn ogen zijn gelukkig nog in zo staat dat ik kan zien dat onder het onderstaande nummer, dat in lettertype 5 staat, dat dit geintje mij 35cent per minuut zou gaan kosten.

Maar goed dat zou een kleine investering zijn voor al dat moois dat ik voor de prijs van 99 euro terug zou krijgen.

En dat was nog niet alles, bij de Mixsnijder zou ik ook nog is zo zelfde Mixsnijder in miniformaat krijgen. Je weet immers maar nooit wanneer je trein vertraging heeft en je wil een geraspt worteltje.

Plus dat ik 7 bekers met ieder een andere kleur deksel zou krijgen! Zodat ieder zijn eigen beker kan onthouden als daar de Martini mix in zit!

De temperatuur in mijn bed begint zorgwekkend heet te worden.

Als klap op de vuurpijl kreeg ik, als ik NU belde, al dit moois dubbel. Dus in totaal had mijn keuken een Mixsnijder invasie moeten overleven van ongeveer 67 onderdelen daarvan.

Uitgeteld en informatie overbelast zet ik de tv uit.

Ik heb teveel van mijn fysieke en mentale gesteldheid gevraagd om dit te ondergaan.

Vlug voorzie ik mijn neusgaatjes van neusspray en kruip ik diep onder de wol.

De eerst volgende keer dat ik opnieuw zo dom ben om naar dit soort zenders te zappen, zorg ik wel dat ik de Mix-polsendoor-snijder in de aanslag heb staan.

Binnen drie en een halve seconden effect!, voor maar 99 euro…

Natathalie van Suijlekom

Pull up your pants or don’t come in

‘Hey man, ik heb  een plan, we laten onze onderbroek boven onze broek uitkomen. SWAG. YOLO.’ 
Ja, ik kan me op zich wel voorstellen hoe het is ontstaan. Ik bedoel, het ziet er toch ook stoer uit zo met die broek wat lager. Kijk, anatomisch gezien is het niet perfect. Het lijkt of je de poten hebt van een eend maar je kan natuurlijk niet achterblijven bij de rest. Dat begrijp ik.

Een McDonald’s restaurant in Houston begrijpt dit niet. Als je daar binnenkomt met een dusdanig afgezakte broek dat je onderbroek zichtbaar is, kun je weer vertrekken. Er hangt sinds kort een bordje met de boodschap: ‘Trek je broek omhoog of blijf buiten. Gedraag je en heb respect voor anderen. Niemand wil je ondergoed zien’ Er is zelfs een titel voor deze tegenstroming bedacht: ‘McDress Code.’

Het restaurant in Houston heeft uitdrukkelijk toestemming gevraagd aan het hoofdkantoor van McDonald’s voordat ze het bordje plaatsten. Het bordje vermeldt trouwens nog dat het verbod op een afgezakte broek niet geldt voor kinderen onder de drie jaar.

Nu is McDonald’s niet de eerste die deze regel toepast. In de stad New Jersey riskeer je een boete van 200 dollar of een werkstraf van 40 uur als je over straat loopt terwijl je onderbroek te zien is. Men vond deze regel noodzakelijk omdat er veel klachten kwamen en ze New Jersey graag ‘family-friendly’ wilden houden.

Maar nu even serieus? McDonald’s? Juist McDonald’s staat erom bekend dat echt iedereen daar komt. Blank, zwart, jong, oud, zwerver of miljonair. Ik heb twee redenen op naar de McDonald’s te gaan: 1. Mijn zusje wil er heen en zeurt al een maand. 2. Ik heb geen zin om me als een net mens te gedragen en ga eens lekker ordinair fastfood naar binnen werken.

Ik irriteerde me al kapot aan het feit dat McDonald’s salades invoerde, dat ze hun restaurants een make-over gaven zodat het er opeens goed uit zag, je tegenwoordig appel bij je Happy Meal kan krijgen en ze een blaadje op mijn dienblad leggen waar op staat hoeveel calorieën elk product bevat. En nu ook nog een regel dat je je broek moet optrekken? Dit gaat te ver. McDonald’s, doe waar je goed in bent en laat mij even lekker ordinair zijn, verdorie.  

Wilke Stuij
 

Wijsheden - van Rianneke

Sommige mensen hebben een opmerkelijke kijk op zaken. Ze denken na over zaken die eigenlijk heel gewoon lijken of zaken waarvan je alles al dacht te weten.

Ik introduceer u Rianneke van de Weerdt. Zij is een derdejaars studente aan de lerarenopleiding Biologie van Fontys in Tilburg. Op dit moment verblijft zij voor haar studie in Stockholm. Zij is bereidt haar opmerkelijke wijsheden met ons te delen: 

“Algemeen bekend is dat de aarde overbevolkt raakt en dat het niet goed gaat met het milieu. Mensen zijn hard aan het schreeuwen over deze onderwerpen in de media, of ze gelijk hebben laat ik in het midden, maar ondanks dit is de wereldbevolking zich naar mijn mening nog niet helemaal bewust van de ernst van de situatie. De mens gebruikt de wetenschap en uitvindingen om het leven op aarde te verbeteren, maar creëert daarmee grote problemen die ze zelf niet kan oplossen. Als voorbeeld wil ik de problemen met de kerncentrale in Fukushima noemen. Deze problemen zijn ontstaan na de tsunami in 2011. De instabiele reactoren moeten nu nog steeds continu gekoeld worden met water. Dit resulteert in gigantische hoeveelheden radioactief koelwater die opgeslagen worden in de buurt van de kerncentrale. Het is een maatregel ter voorkoming van een nog grotere kernramp, maar het is zeker geen oplossing van het probleem. Mijn punt is dat de mens dingen maakt, doet en neerzet op de aarde die men niet onder controle heeft. Het uitvinden van een kernreactor is één ding, maar nu? Duizenden jaren blijven koelen tot de kern een keer uiteen valt?

Laatst sprak ik met een huisgenoot uit India. Hij vertelde mij dat een bepaalde vorm van kanker de meest voorkomende ziekte is in zijn geboorteplaats. De landbouw wordt daar volgespoten met pesticiden. Dit doet men omdat ze de juiste hoeveelheden niet weten. Het drinkwater gaat vervolgens ook vol chemische rotzooi zitten. Mensen die niet rijk genoeg zijn om flessen drinkwater te kopen, gebruiken dit vervuilde water dagelijks. Is dit een rede om te stoppen met al die pesticiden? Nee, ze gaan gewoon door.

Ik weet niet of u de film "The Matrix" heeft gezien? Er is een scène waar de ‘bad guy’ tegen de ‘good guy’ zegt: "I'd like to share a revelation that I’ve had during my time here. It came to me when I tried to classify your species and I realised that humans are not actually mammals. Every mammal on this planet instinctively develops a natural equilibrium with the surrounding environment; but you humans do not. Instead you multiply, and multiply, until every resource is consumed. The only way for you to survive is to spread to another area. There is another organism on this planet that follows the same pattern... a virus. Human beings are a disease, a cancer on this planet, you are a plague, and we are the cure."

Vernietigen wij, mensen, als soort de aarde? Zijn wij een virus dat langzaam onze aarde, ons thuis, uitbuit en vervuild tot we ergens anders heen moeten? Is de maan ons volgende medium wat we vernietigen zullen? Laten we hopen dat het zo ver niet hoeft te komen.

Wilke Stuij