Halloween optocht verandert kinderen in addergebroed

Als ik naar buiten stap om de hond uit te laten is het eerste wat ik zie, polders, akkers, tuinbouw en tractoren. Er is hier een friettent en er zijn twee kroegen. Verder is er in de wijde omtrek niks te bekennen. Soms denk ik dan ook wel eens dat ik in een godvergeten gat woon waar het op zondag taboe is om je ramen te gaan staan wassen. Maar nee, het kan nog vele malen erger.

Vorige week werd mijn aandacht getrokken door en wel heel merkwaardig nieuwsbericht:
SGP wil verbod op duivelse halloweenoptocht in Werkendam: 'Geen onschuldige pompoenen'
Het bericht gaat erover dat de SGP een verbod wil op een Halloween optocht in de dorpen Hank en Dussen. Deze optocht zou volgens de christelijke fractievoorzitter Theo Meijboom de kans vergroten dat onschuldige kindertjes veranderen in addergebroed.  In het artikel stond zelfs vermeld dat Meijboom wetenschappelijk bewijs zou bezitten dat Halloween slecht is voor de jeugd.

Mijn niet-gelovige verstand vraagt zich onmiddellijk af wat voor wetenschappelijk bewijs?  Ik heb dan ook contact opgenomen met de heer Meijboom. Hij gaf in ons telefoongesprek aan dat wetenschappelijk bewijs ietwat overdreven is. Dit is de interpretatie geweest van de journalist in kwestie. Op deze manier zou hij het nooit verwoord hebben. Hij vertelt mij dat er wel degelijk onderzoek gedaan is naar wat voor effect enge dingen hebben op kinderen. De universiteit van Hannover zou hierna onderzoek hebben gedaan en daarop baseert hij zijn uitspraken.  Het effect  varieert volgens hem van leerproblemen op school tot angststoornissen.

Ikzelf vind dit allemaal ontzettend overdreven. Er zullen vast kinderen zijn die gevoelig zijn voor enge dingen en hier nachtmerries over zullen krijgen. Maar is dit niet altijd zo geweest dan? Valt dit dan te wijten aan een Halloween optocht?  De ouders van een kind voelen vast aan hoe hun zoon of dochter daar over denkt. Mocht een kind het heel eng  vinden heb je altijd de keuze om thuis te blijven.  Ouders beslissen toch ook of een boek of film geschikt is voor hun kind. Dan kunnen zij vast de beslissing ook wel maken bij een Halloween optocht.

Je verkleden als de duivel is in de ogen van de SGP echt niet onschuldig. Maar ik heb de christelijke indoctrinatie nooit onschuldig gevonden. In Nederland leef je nog steeds in een vrij land waar je van mij part elk geloof aan mag hangen wat je wilt. Maar ga er andere mensen niet zo mee lastig vallen. We leven in een wereld waar wanhoop en oorlog elke dag aan de orde is. Ik vind dat daarom zoiets onschuldigs als een Halloween optocht juist voortgezet moet worden. Al is het om ons los te maken van de sleur en alle bekommernis in de wereld.

In de komende week zal er een beslissing worden genomen door het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Werkendam. Voor nu wil ik daarom afsluiten met een citaat van George Carlin: ‘may the forces of evil become confused on the way to your house.’

Door Yvonne Stevens

Er is leven...

Het zijn soms vragen waar je na al die jaren nog steeds niet het antwoord op hebt, en toch ben je er erg nieuwsgierig naar. Anders ik wel.

Zeker na vorige week begon ik er toch weer over te malen:

Hoe verder na de dood?

Als rooms-katholiek zijn mij als kind de basisprincipes geleerd. Je gaat dood, je verantwoord je tot God en als het goed is kom je in het Paradijs voor een lang en gelukkig eeuwig leven. Tot zover heb ik het helemaal begrepen. Waar het mij om gaat zijn toch meer die praktische dingen die de hoek om kijken als je zelf het hoekje om bent.

Laten we eens beginnen bij het begin, de Witte Tunnel. Wat mij altijd is verteld, is op het moment dat het moet, je het licht aan het eind van de tunnel moet blijven volgen. Ik hoop zelf dat er een lopende band in de tunnel aanwezig is: dat scheelt mij weer lopen. Het lijkt mij, dat ik aan het eind van de tunnel op een soort Time Square-achtig plein terecht kom met een drukte van jewelste. Een soort zaterdagmiddagmarkt op Blaak in Rotterdam. Met troubadours, straatmuzikanten, Souvenirzaakjes en kranten met als titel ‘’Heavenly News’’.

Dan komt de vraag: waar moet ik mij melden? Ik kan mij niet voorstellen dat op de dag dat ik aan de beurt ben, het uitgerekend een vakantieperiode is boven en ik rustig mijn tijd kan nemen om te ontdekken waar ik heen moet.

Is er een bepaald loket waar ik mij moet melden? En zo ja, moet dat dan ook onder een bepaalde categorie? Ouderdom, zelfmoord, fout in het systeem etc.

Met mijn geweldige gevoel van navigatie kan het nog eens een eeuwigheid duren voor ik überhaupt het juiste loket heb gevonden.

Hoe dan ook, als ik dan eindelijk het desbetreffende loket gevonden heb, ben ik benieuwd hoe de aanmeldingsprocedure gaat. Word er een enorm register open geslagen, of zijn ze bij de Hemelse incheckbalie zo gemoderniseerd dat er met een klik op de knop via een reusachtig Ipad-scherm mijn volledige biografie tevoorschijn komt.

Na wat administratieve handelingen, zal mij hopelijk verteld worden waar ik moet wachten op mijn ‘Eindgesprek’. Ik krijg alvast een foldertje mee met de belangrijkste 10-geboden-huisregels om door te nemen. En als ik langs de douane ben kan ik alvast wat water of wijn halen in het departement.

Maar ja, dan dat gesprek. Wat moet ik me daarbij voorstellen? Is het een overhoring die wordt afgenomen, wordt het een open gesprek of krijg ik een stencil met multiple-choice-vragen voor me die zullen worden nagekeken?

En gezien de drukte per dag ga ik er niet direct vanuit dat de Grote Baas gelijk tijd heeft met mij te praten. Dus krijg ik dan eerst een selectie gesprek? En indien ik daaraan voldoe mag ik dan door naar de volgende ronde?

Hopelijk is er in de loop der jaren een verborgen camera met mij mee geweest om de nodige dingen vast te leggen, indien ik tijdens het gesprek overvallen wordt door complete black out.

Laten we er met hoop ervan uit gaan dat ik aan de eisen voldoe. Ik stel me dan voor dat ik bij een soort van 7^e hemel gemeentehuis een sleutelpas krijgt met toegang tot de hemelpoort, 3^e dimensie en het Nirvana. Ik krijg op maat gemaakte vleugels en witte kleding (van Dolce en Gabbana). En eindelijk, als dan alles geregeld en in orde is, laat Petrus mij erin. Klaar om te genieten van mijn penthouse en jacuzzi vol met lekkere mannen en vrouwen die ik vooraf had gereserveerd.

Is het de moeite waard je er nu al mee bezig te houden, hoor ik u denken?

Ach ja, het was voor mij weer voldoende inspiratie een verhaal erover te schrijven. Toch erg nieuwsgierig geworden? Er is hulp! De dames en heren van Astro tv weten voor 4 euro per minuut waar, hoe laat en bij wie jij je moet melden.

Ik ga een glas wijn drinken op het leven, wit of rood.

Want er is leven, er is leven na de dood!

Nathalie van Suijlekom 

Werkloos door schoenenallergie

ECCLES, GROOT-BRITTANNIE – Geen mooie hakken op je trouwdag, geen fatsoenlijke werkschoenen en geen lekkere slippers naar het zwembad: Tracy Kenny uit het kleine Britse plaatsje Eccles kan erover meepraten. Tracy is namelijk allergisch voor schoenen en is hierdoor al twintig jaar werkloos.

De arme vrouw lijdt aan de ziekte ‘contact dermatitis’ en krijgt hierdoor allergische reacties van lijm, rubber, nikkel en metaal. En laten dit nou veelvoudige stoffen zijn die in schoenen verwerkt worden. Het arme vrouwtje krijgt, na aanraking met deze materialen, een extreme vorm van eczeem: gigantische jeuk en rode vlekken teisteren haar voeten. Zelfs speciale klompen uit Zwitserland waren niet de oplossing voor haar: de ‘canvas top’ wekte de allergie weer op.

Lullig, zou je denken. Tot voor kort kreeg Tracy een uitkering voor gehandicapten, omgerekend zo’n 130 euro per week. Met de inkomsten van haar man erbij was dit toch een lekkere inkomstenbron voor Tracy en haar gezin. Wás, want de Britse regering heeft besloten dat Tracy met haar allergie niet arbeidsongeschikt verklaard hoeft te worden. Dus zit ze niet alleen thuis zonder werk, maar blijft een groot deel van de inkomsten ook nog eens weg! En dat allemaal omdat ze jeukende, schilferige voeten krijgt van All Stars. Of Nikes. Of UGGS.

Tracy en haar man doen er alles aan om de gehandicaptenuitkering terug te krijgen, maar de regering lijkt voet bij stuk te houden. Wij hopen in ieder geval dat de familie van Tracy een oplossing heeft gevonden voor de ondraaglijke geur die er in het huis moet hangen…

Door: Jeske van Steen